درمان کاهش میل جنسی (HSDD) در زنان

 درمان کاهش میل جنسی (HSDD) در زنان: علت کاهش میل جنسی در زنان چیست؟ اختلال میل جنسی (HSDD) نوعی اختلال عملکرد جنسی ذهنی و جسمی است. که در آن زنان برای مدت طولانی (حداقل 6 ماه) انگیزه ندارند. یا تمایل به داشتن رابطه جنسی را از دست می‌دهند، که باعث ایجاد سطوح قابل توجهی از ناراحتی شخصی – بخشی جدایی ناپذیر می‌شود.
HSDD مخفف Hypoactive Sexual Desire Disorder

اختلال کم‌میلی جنسی عبارت است از

عدم تمایل جنسی و داشتن حداقل هوس و شوق لازم برای انجام آمیزش جنسی در یک زوج، که بیشتر در زندگی زناشویی روی می‌دهد.

تشخیص HSDD

اختلال کم‌میلی جنسی حدود 10 درصد از زنان را در تمام گروه‌های سنی تحت تأثیر قرار می‌دهد. مردان نیز ممکن است تحت تأثیر میل جنسی کم قرار گیرند.

علائم HSDD

شامل کاهش افکار یا خیال پردازی های جنسی خود به خود، کاهش پاسخگویی به تحریک جنسی، ناتوانی در حفظ علاقه از طریق رابطه جنسی و از دست دادن میل برای شروع رابطه جنسی است. زنان مبتلا به HSDD همچنین ممکن است از موقعیت هایی که می تواند منجر به فعالیت جنسی شود اجتناب کنند.

درمان کاهش میل جنسی در زنان

درمان ها شامل رابطه جنسی و داروها می شود. فلیبانسرین flibanserin تنها دارویی است که در حال حاضر توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان HSDD در زنان یائسه تایید شده است. با این حال ممکن است داروهای دیگری برای درمان برخی علائم HSDD تجویز شود.
آیا برای درمان کاهش میل جنسی به دنبال چاره می گردید؟
برای بررسی گزینه های درمانی که می تواند عملکرد جنسی سالم را بازیابی کند، با یک متخصص زنان و زایمان صحبت کنید.

HSDD چیست؟

اختلال میل جنسی HSDD یک اصطلاح پزشکی است که برای انواع مختلف کاهش میل جنسی استفاده می‌شود. Hypoactive به معنای کاهش فعالیت رفتاری یا فیزیکی جنسی است.

HSDD به عنوان از دست دادن مداوم و مکرر میل در فعالیت جنسی، افکار جنسی و تحریک جنسی تعریف می شود. که باعث افزایش استرس در زن می شود. این استرس بالینی مهم می تواند شامل غم و اندوه، احساس غم و اندوه و احساس بی کفایتی، از دست دادن اعتماد به نفس و ناامیدی باشد.

اختلال کاهش میل جنسی کم‌فعال نیز زمانی تشخیص داده می‌شود.

که این علائم در زنان را نتوان به نوع دیگری از اختلال جنسی، داروها یا شرایط پزشکی و روانی نسبت داد. راه دیگر تشخیص HSDD این است که این کمبودهای عدم علاقه رابطه جنسی و پاسخ به تحریکات جنسی به مدت 6 ماه یا بیشتر طول می کشد.

تا حدی به این دلیل که هنوز دانش علمی کمی در مورد بیولوژی میل جنسی وجود دارد. تشخیص و درمان آن مشکل است. همچنین به دلیل تردید بیماران – و حتی برخی از پزشکان – در مورد بحث این وضعیت بسیار خصوصی و عاطفی ناراحت کننده، تشخیص داده نمی شود.

انجمن بین‌المللی مطالعه سلامت جنسی زنان

تخمین می‌زند که 10 درصد از زنان به اختلال میل جنسی کم‌فعال مبتلا هستند، اگرچه تعداد واقعی احتمالاً بسیار بیشتر است. یک بررسی اخیر از 2207 زن نشان داد که 26.7 درصد از زنان قبل از یائسگی و 52.4 درصد از زنان یائسه، میل کم جنسی و HSDD را تجربه می کنند. آن مطالعه تخمین زد که حداقل 16 میلیون زن 50 ساله یا بیشتر در حال حاضر میل کم را تجربه می کنند و تقریباً 4 میلیون نفر از میل کم خود مضطرب هستند.

اختلال میل جنسی کم‌فعال در مقابل میل جنسی کم (لبیدو libido)

داشتن میل جنسی پایین به تنهایی لزوماً به این معنی نیست که یک زن دارای اختلال میل جنسی کم‌فعال است. HSDD همچنین همیشه شامل تجربه ای از استرس به دلیل داشتن میل جنسی کم (فقدان میل جنسی) است. که در ایجاد تشخیص بسیار مهم است. با این حال، این دو وضعیت اغلب به هم مرتبط هستند و اصطلاحات HSDD و میل جنسی کم گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند.

زنان ممکن است

در زمان‌های مختلف زندگی و روابط خود میل جنسی کم داشته باشند. میل جنسی پایین برای هر زن متفاوت است. و عدم علاقه فرد به رابطه جنسی چیزی نیست که به راحتی بتوان آن را کم اهمیت دانست. ممکن است علاقه زن کمتر از چیزی باشد که برای او عادی است و آنچه طبیعی است می تواند در طول زندگی یک زن تکامل یابد.

اگر زنی نگران است که میل جنسی او در حال تبدیل شدن به مشکل شده است، باید با متخصص زنان و زایمان مشورت کند. آنها با هم می توانند عوامل خطر و علائم او را مورد بررسی قرار دهند ، میزان مشکل و راه های درمان آن را تعیین کنند. این می تواند تغییر در داروها یا عادات سبک زندگی و همچنین درمان های زیر باشد.

علل و عوامل خطر ساز برای HSDD / میل جنسی کم در زنان

آنچه باعث کاهش میل جنسی و یا عدم وجود آن می شود، پیچیده است و می تواند در طول زندگی فرد تغییر کند. هویت جنسی، میل، برانگیختگی، ارگاسم، رضایت عاطفی همگی دخیل هستند.

مناطق و عملکردهای خاصی در مغز میل جنسی را تنظیم می کند. هیجان جنسی شامل انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین و ملانوکورتین است که به پردازش تحریک جنسی کمک می کند. اما سیستم های بازداری جنسی شامل مواد افیونی مغز و سایر مواد، هیجانات جنسی را محدود می کنند.

در حالی که به طور کامل مشخص نیست که چگونه و چرا این سیستم های بازدارنده مغز منجر به اختلال میل جنسی کم فعال در زنان می شود، ما می دانیم که عوامل خاصی، زنان را در معرض خطر ابتلا به HSDD قرار می دهد.

این شامل:

• عملکرد جنسی شریک زندگی.
• بیماری هایی مانند دیابت.
• عوارض جانبی دارو، مانند داروهای ضد افسردگی که معمولاً استفاده می شود یا داروهای فشار خون.
• نگرش های منفی در مورد تمایلات جنسی
• مشکلات در یک رابطه، از جمله آزار عاطفی یا فیزیکی.
• مشکلات روانپزشکی مانند اضطراب و افسردگی.

علائم HSDD

• فقدان یا از دست دادن علاقه به شروع یا شرکت در فعالیت جنسی.
• فقدان یا کاهش میل خود به خودی که نیاز به تجربه برانگیختگی جنسی است.
• پاسخ ندادن به تحریکات یا نشانه های جنسی، که می تواند بصری یا مربوط به حواس دیگر باشد.
• کاهش یا از دست دادن توانایی برای فعالیت جنسی، حداقل 6 ماه.
• تجربه استرس شخصی بالا به دلیل فقدان میل جنسی.

درمان HSDD / میل جنسی کم در زنان

درمان اختلال میل جنسی کم‌فعال به جنبه‌های روانی، اجتماعی و بیولوژیکی این بیماری می‌پردازد. تصمیمات درمانی همیشه برای هر زن متفاوت توصیه می شود. تا شرایط و نیازهای خاص او را برآورده کند.

پرداختن به عوامل مشکوک زمینه‌ای برای HSDD اغلب بهترین رویکرد است که ابتدا بر عواملی تمرکز می‌کند که به‌ویژه برای زن استرس‌زا هستند. پزشکان متخصص زنان و زایمان قبل از شروع هر نوع درمانی، به طور کامل در مورد همه گزینه های درمانی با هر بیمار صحبت می کنند.

روان درمانی و رابطه جنسی

روان درمانی اغلب مفید است زیرا می تواند به حل تعارضات ناخودآگاه ناشی از رشد اولیه یا مسائل جاری در زندگی یک زن کمک کند.
برخی از زوج ها ممکن است قبل از درمان خاص HSDD یا علاوه بر آن به مشاوره ازدواج/رابطه نیاز داشته باشند. جلسات سکس درمانی ممکن است توصیه شود، که گاهی اوقات ممکن است شامل درمان جنسی دوگانه با هر دو طرف باشد.

داروها (دارودرمانی)

داروی فلیبانسرین (با نام تجاری Addyi ) در سال 2015 توسط FDA برای درمان HSDD عمومی در زنان یائسه تایید شد. فلیبانسرین یک داروی روزانه غیر هورمونی است که میل جنسی و دفعات رویدادهای جنسی رضایت بخش را افزایش می دهد.

FDA توصیه می کند برای جلوگیری از کاهش فشار خون یا سنکوپ (بیهوشی) تا 2 ساعت پس از مصرف فلیبانسرین الکل مصرف نکنید.

از داروهای دیگر نیز می توان برای درمان HSDD استفاده کرد. این شامل:

تستوسترون، معمولاً برای زنان یائسه جهت کمک به تعادل هورمون‌های تولید مثل، که بر برانگیختگی جنسی، میل جنسی و پریشانی تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌شود. استفاده از هورمون های سیستمیک فقط برای زنان یائسه توصیه می شود.
بوپروپیون، یک داروی ضد افسردگی است. که عملکرد جنسی، برانگیختگی و ارگاسم را در زنان مبتلا به HSDD افزایش می دهد. این یک داروی روزانه است که به ویژه در HSDD مرتبط با SSRI ها، نوعی داروی ضد افسردگی مفید است.
بوسپیرون، دارویی برای اختلالات اضطرابی که می تواند علاقه جنسی را افزایش دهد. این را می توان قبل از فعالیت جنسی انجام داد و به ویژه در HSDD مرتبط با SSRI مفید است.

همه گزینه های دارویی نیاز به نظارت پزشک متخصص دارند، زیرا ارزیابی خطر این داروها برای بیماران HSSD به طور کامل باید بررسی شود.

منبع +